Praha

We rijden vanochtend na het ontbijt op ons dooie gemakkie weg, we hebben geen haast en hebben slechts 34 km te gaan. De route is prachtig en het is echt genieten geblazen!

We rijden (zoals voorspeld) op een gegeven moment op een populair fiets pad waar geskeelerd, hardgelopen en gefietst wordt. We zijn niet echt een bordje "praag" tegen gekomen maar rijden dus zo maar Praag binnen. We zijn er! Best wel emotioneel uiteindelijk! Helemaal vanuit Utrecht en daarna vanuit Nijmegen gefietst naar Praag! Het is een hele mooie stad en wij gaan ervan genieten. Dit samen met nog een paar duizend PEC Zwolle supporters ;)

Pech oftewel Skoda

Plzen-Revnice

Afstand: ruim 80 km 

Weer: zonnig bijna zomers 

Dat 'pech' in het Frans 'panne' is weet ik sinds ik Mien Dobbelsteen in een aflevering van "zeg eens Aa" over een Franse parkeerplaats heb zien roepen dat ze 'panne' hebben. Mijn zussen herkennen deze aflevering vast! Ik had geen idee dat pech in het Tsjechisch 'skoda' is.  Deze dag stond dus een beetje in het teken van pech. Maar hij begon goed! De hele nacht hebben we kunnen horen hoe de regen met bakken uit de lucht kwam maar tijdens ons vertrek was het inmiddels droog. We rijden Plzen nog even in, zien de op drie na hoogste synagoge, het marktplein en rijden dan langs de bier brouwerij Pilsen Urquell de stad uit en daar staan ze, vermomd in anders gekleurde jackies, maar het zijn ze echt, de blauwe jackies! We zijn blijkbaar weer op hetzelfde punt in de route beland en zitten de hele ochtend danwel voor ze (wij dalen sneller) danwel achter ze (zij klimmen sneller). 

(geel en rood jackie)

We zitten vervolgens in hetzelfde koffietentje onze eerste pauze te houden en vernemen zo dat dit echtpaar begin 70 is en dat verdient alle respect!!

Als we zo'n 40 km onderweg zijn valt onze Garmin uit (vergeten op te laden) en vanaf dat moment moeten we het doen met de gele fiets route bordjes, is te doen maar we zijn ook nu achteraf erg blij dat we de route ook digitaal hadden! Het scheelt een hoop gezoek!

Dat het flink geregend heeft merken we bij de vele plassen en modder op de offroad wegen. Ik vind het absoluut geen pretje en de wegen zijn soms ronduit slecht. De achterband is al twee keer door ayso opgepompt en is na weer een klote weggetje gewoon plat. 

Ayso wisselt de band en na een beetje gestoei met de techniek kunnen we weer verder. De band voelt echter nog steeds zacht maar we vinden gelukkig een benzinepomp waar we wat extra lucht in de band laten lopen. Zo dat is dat, vlak voor Praag dus toch nog een beetje  'skoda' maar gelukkig niet in de stromende regen en gelukkig ook nu pas voor het eerst. En dan, we zitten nog niet goed en wel een half uur op de fiets of ook de voorband laat het afweten. 

(lichtelijk geïrriteerd)

We zijn inmiddels reuze handig met afladen, fiets omdraaien, band plakken en alles weer terugdraaien en opladen. 

Het is 17.30, normaal zijn we dan al lang neergestreken maar op onze kaart is er de komende 24 km niet echt een neerstrijk optie. Terugrijden doen we natuurlijk sowieso niet en dus rijden we tot 19 uur door. Nu zitten we nog maar 30 km voor Praag, 30 km voor ons eind doel!

Klaaske heeft zich fantastisch gehouden, ik denk het vrolijkste en best gemutste lid van team de Vries vandaag!

Occupy Plzen

Pisweer

Tsja, we waren reeds gewaarschuwd door der Wetterman op Tagesschau, maar het was toch een teleurstelling het water met bakken tegelijk te zien neerdalen. We hebben ons daarom vanochtend om 7 uur nog maar eens lekker omgedraaid. Ook Klaas vond het wel best.

Toen we om negen uur het ontbijt achter de kiezen hadden, was de ijdele hoop dat het zou opklaren vervlogen.

We tuigden onze in de congreszaal geparkeerde fiets op, en lieten het Continental hotel in het kuuroord met een schier onuitsprekelijke naam achter ons (Mariánske Lazné).

Gelukkig konden we ons bijna direct warmdraaien met een pittige klim van twee kilometer, zodat we nog niet teveel zouden afkoelen en last zouden hebben van onze zowel wind als regen doorlatende kleding. Ik hoor mijn vader zo zeggen dat slecht weer niet bestaat, maar slechte kleding wel. Hij had zijn gelijk hierbij wel bewezen.

De kilometers die volgden worstelden we ons door het lage drukgebied over slechte grind- en asfaltwegen over heuvels zonder uitzicht. Het verlangen naar een warme douche was niet vaak groter. Alleen Klaas leek het in haar beslagen caravan naar haar zin te hebben.

De klimmetjes onderweg hielden ons warm. Voor het eerst zagen we meer op tegen de afdaling die hierop volgde. Zo leken de eerste 35 kilometers eindeloos te duren.

En toen klaarde het op. 

We stopte bij een lokale uitspanning waar het eten van onverwacht hoog niveau was en de bediening en de lokale dronkaards ontdooiden bij de glimlach van Klaas. 

Hier besloten we de tanden nog even op elkaar te zetten en naar de bakermat en naamgever van het pils te fietsen, Plzen (zonder i). En zo bewogen we ons met wielrensnelheid over behoorlijk strak geasfalteerde wegen door het glooiende landschap langs koeien en zojuist de geoogste graanvelden met fraaie vergezichten naar de stad die overigens niet alleen door bier is gevormd, maar ook door bommen. Deze bommen van geallieerde makelij waren namelijk ooit bedoeld voor de wapenfabriek die de basis vormde voor de autofabriek Skoda. Ook alhier gevestigd. Maar dat terzijde.

Wij gaan een pils urquell drinken. 

Meer voor minder (lekker Hollands!)

Marktredwitz-Mariánské Láznê

Afstand: 73 km

Weer: zonnig!

Vanuit een hartstikke luxe hotel in Tsjechië beschrijf ik weer even de gebeurtenissen van de afgelopen dag. De dagen zien er allemaal nogal hetzelfde uit. Omdat we er zo belachelijk vroeg in liggen zijn we vroeg wakker, meestal kletst Klaaske al honderd uit en zien we haar tentje op en neer gaan. Nu sinds twee dagen zit ze in de tent als we die open maken, dus van liggen naar zitten is  nu ook een feit. Dan doet ze een plas op het potje en krijgt ze haar pap fles. We  gaan ontbijten, laden we de caravan weer in, hangen we de tassen aan de fiets en vertrekken we bij 6-8 graden. 

(Ons hotel in Marktredwitz)

Zo ook dus vandaag maar vandaag staat er een grensovergang op het programma en daar kijk ik wel naar uit. Na 20.5 km fietsen zien we opeens het fietsbordje in het geel en een totum-paal. Dit is het dus, geen grenspost of overblijfsel daarvan en al helemaal geen stempel in ons paspoort. 

Aangezien hier verder niets te beleven is rijden we door naar Cheb. Na 30 km de eerste stop is (waarschijnlijk door de ingeslopen routine van de afgelopen dagen) iets te lang voor mij. Ietwat chagrijnig zit ik aan m'n cappuccino. Die smaakt goed trouwens, beter dan menig cappuccino in Duitsland! 

Wat me hier in Tsjechië opvalt is dat de omgeving wijdser is, de weilanden minder gecultiveerd en er veel meer klimmetjes en afdalingen zijn!! De hele dag zijn we bezig met klimmen, vaak zo'n 8%, dan weer even dalen maar voor je het weet is de volgende weg weer omhoog. Het is ronduit pittig, niet echt een hoogtepunt zoals gisteren maar een constante uitdaging. Om 17u gooien wij de handdoek in de ring en zoeken we een hotel. En daar komt mijn Hollandse aard naar boven, een hartstikke luxe hotel voor nog veel minder dan die pensionnetjes in Duitsland met alleen een douche. We zitten hier prins heerlijk en gaan morgen na het hele ochtend ritueel weer voor de volgende klimmetjes. 

We zijn er bijna, maar nog niet helemaal!

Tot slot nog even een vraagje voor een flora en fauna specialist:

Hoe heet deze plant die we langs bijna de hele route zien staan?

Absoluut hoogtepunt

Kulmbach-Marktredwitz

Afstand: 76 km

Hoogtepunt: 870 meter

Weer: beetje regen, kou en weinig zon

(ik kan er niet meer van maken)

We vertrekken vandaag vanuit Kulmbach na weer een heerlijk ontbijt waar vooral Klaaske weer omgekeerd in haar kinderstoel aandacht probeert te trekken (en te houden) van de andere hotelgasten. En dat lukt haar wel!

Met een gezonde spanning gaan we vandaag de bergen in, het Fichtelgebergte, het is geen 

Alp d'Huzes of Llogorapas (Albanië) maar  toch wordt t een uitdaging. De eerste stop is in Bad Berneck, we hebben dan al regen gehad en we vinden het niet warm (zacht uitgedrukt met 8 graden). Toch beginnen we na onze cappuccino's met de klim, die gaat bijna 10 km lang gestaag met 3-4% omhoog, dit komt omdat het fietspad op een oude spoorbaan ligt. Aangezien ik m'n iPhone op m'n stuur heb zitten zie ik dat ik getagd ben in een Facebook bericht van Merle. En aangezien ik gisteren heb gezien dat zij genomineerd is voor de ALS-icebucket challenge weet ik genoeg! Ook ik moet op film ijskoud water over m'n hoofd gaan gooien. Vervolgens ben ik lekker afgeleid en gaan me gedachtes niet uit naar het Fichtelgebergte maar naar wie ik eens zelf zou gaan nomineren. Zo is het goed te doen, we krijgen het vanzelf warm en komen we om 13 uur aan in Bischofsgrön. We zijn er nog niet maar we eten even wat en gaan dan weer verder. De mensen zeggen inmiddels 'Grusgot' en de serveersters hebben Beierse jurken aan. We komen langs ski-verhuurreclame borden en passeren uiteindelijk ook de skiliften! Ik vind dat een foto waard:

Zoals bij sommigen misschien bekend hebben wij ons ooit in Albanië vergist in een berg. We dachten dat we er waren, aten uitgebreid een lunch om te vieren dat we de top hadden bereikt en moesten toen nog zeker 3 km stijgend omhoog. Dat zou mij uiteraard niet nog een keer overkomen. Het boekje geeft duidelijk aan wat we kunnen verwachten; de laatste 300 meter naar het 870 m punt is het zwaarst. En dan komt er een zwaar stuk (12%) maar aan het einde van dit bijna te zware stuk zijn we volgens de fietscomputer op 805 meter hoogte dus ik hou rekening met nog 65 meter stijgen. Dan een afdaling, ik baal want alles wat we nu dalen moeten we straks weer stijgen, nog een afdaling en dan nog één. De fietscomputer heeft zich blijkbaar vergist en zo missen wij, geheel in tegenstelling tot toen bij de Llogorapas het hoogtepunt!! 

Het afdalen vind ik dit keer geen beloning. Jammerend (nee niet huilend) vraag ik aan Ayso of het zachter mag maar ik krijg alleen te horen dat ik hem moet vertrouwen. Hij vindt mijn gejammer grappig en dat wekt weinig vertrouwen bij mij op maar we hebben het overleefd (ik weliswaar met nekpijn van het verstijfd achterop zitten). Ik had natuurlijk m'n schijfrem in de strijd kunnen gooien maar ook daarvoor was ik te bang. Op de volgende foto is onze maximale snelheid te zien maar hé die fietscomputer is niet altijd even betrouwbaar gebleken :)

Nu slapen we in Marktredwitz en dat klinkt al aardig Tsjechisch, nog zo'n 21 km en dan zijn we in Tsjechië! Ons hotel heeft weer een bad en ik dat is voor de tweede keer deze vakantie genieten!!

Als de brandweer

Bad Rodach-Kulmbach

Afstand: 76 km

Weer: 1 regenbuitje, verder bewolkt

We gingen vandaag als de brandweer! Voor tien uur waren wel al in Coburg, volgens t boekje een "niet te missen stad", we drinken een cappuccino in een een Konditorei aan de markt. Het verbaast me inmiddels niet meer maar wat heeft dit land veel "kuchen"!

Coburger ham zijn we niet tegengekomen, evenmin de Spitaltor en de vesting. We stappen namelijk vrij snel weer op de fiets en stijgen en dalen lekker door. Dan horen we opeens een gek geluid, de schijfrem achter (mijn rem!)  loopt aan. Wat er gebeurd is is niet duidelijk. Terwijl ik een lunch koop in een supermarkt, belt Ayso met de techneuten van Wim Kok fietsen uit Utrecht. Hij krijgt wel wat aanwijzingen en met wat bijstellen is het geluid en dus het aanlopen verholpen! En we kunnen weer door! We lunchen aan een meertje en het is eigenlijk een klein beetje jammer dat t bewolkt is. Jammer voor de foto maar vooral omdat t net wat aan de frisse kant is, dus wederom stappen we snel weer op onze tandem. 

Hoewel het echt lekker liep, geen pijntjes of technische mankementen, zijn we er na 76 km toch wel klaar mee en besluiten om in Kulmbach een hotel te zoeken. Dat lukt, Kronprinz, in het centrum. We krijgen de suite voor een schappelijke prijs en het is elke keer weer een wonder hoe een keurige kamer/suite in 5 min verandert in een zwijnenstal! Het is zo erg dat ik er niet eens een foto van durf te maken ;)

Maar morgen zit binnen 15 min alles weer in tassen, krijgt alles weer z'n vaste plek in de caravan en hangen de tassen weer aan de fiets, er zit zo waar een systeem in deze chaos!

Van etappe 3 naar 4!

Wernshausen-Bad Rodach

Afstand: 84 km

Weer: 6 graden bij vertrek, overwegend zonnig

Helaas gisteren geen tijd meer gehad om te kegelen maar wel om de route nog even door te nemen. Waarom ons boekje de route naar praag heeft opgedeeld in 5 etappes is ons nog niet helemaal duidelijk. Toch leef je al snel van de ene etappe naar de andere, het hoogte kaartje 

laat zien dat we in etappe vier echt de hoogte in gaan en dat maakt me al enkele dagen ietwat onrustig. Hoe steil is het straks, hoe gaat dat met een tandem met caravan, hoe gaat dat met mijn bovenbeenspieren? Vandaag dus de laatste 65 km van etappe drie en daar zaten ook al flink wat klimmetjes in. "De beloning" (het afdalen) moest soms worden afgebroken voor een bocht naar links (nee toch rechts ;)). Meer dan 8 maanden geleden kozen wij bij het samenstellen van de tandem voor de derde schijfrem. Deze rem moet jawel door mij bediend worden en de afgelopen dagen heb ik naast mijn spierkracht deze extra bijdrage al meerdere keren kunnen leveren. Trouwens over mijn spierkracht-bijdrage gesproken hier enkele opmerkingen die je als achterrijder te horen krijgt:

- je kunt altijd stiekem je benen stil houden (dat gaat dus juist niet! Ik moet constant in het tempo doortrappen, dat maakt het even gaan verzitten een stuk lastiger want dat doe ik alleen fietsend op een moment dat ik m'n benen stil houd)

- (deze komt van de vrouwelijke helft van de blauwe jackies, gericht aan Ayso) 

helpt het een beetje dat zij mee trapt? 

Ik mag hopen van wel!

- zeg! Trap jij eigenlijk nog wel mee?

Deze kwam van Ayso, bij een stijging dat wel. Ik was zo onmeumig hard aan t trappen dat ik geen eens adem over had om hier boos op te reageren! 

Dan nog iets anders wat weinig met vandaag heeft te maken maar wat me wel opvalt: de nordic walking uitrusting. Die is hier nog altijd heel erg in, jong, oud het maakt niet uit, heel wandelend Duitsland loopt met die stokken, alsof dat helemaal niet suf is! Ik weet niet of Youp van t Hek ervoor gezorgd heeft dat die dingen echt niet meer kunnen in Nederland, hier kan t nog gewoon!!

Een korte samenvatting nog van deze dag:

Meiningen: leuk stadje, bijna een sprookje:

Lunch: absoluut dieptepunt van de vakantie, vieze champignonsoep in een stube waar een man bediende die naar zweet stonk:

Leuk pensionnetje aan de markt in Bad Rodach:

En tot slot, geen last van de beentjes!!

Na ontspanning komt inspanning

Eisenach-Wernshausen

Afstand: 91,8 km 

Weer: zonnig

Wat moet ik over vandaag vertellen? Geen leuke grappige ontmoetingen met gelijkgeklede stellen, geen onverwachte gebeurtenissen gewoon gefietst door dorpen, bossen en weilanden. De omgeving is nog steeds erg mooi maar over t algemeen wel t zelfde, vakwerkhuizen, mooie kerkjes en glooiend landschap. Totdat daar opeens een 200 meter hoge kaliberg opdoemt. 

Echt wel een beetje gek dat zo'n hoge berg door mensen gemaakt kan worden. Het bezoeken van een museum over het reilen en zeilen van deze zoutwinningsmijnen hebben we achterwege gelaten want "we moeten door!".

Na zo'n rustdag zijn we stiekem toch weer allebei bezig met kilometers maken, het geeft aan de ene kant ook wel weer voldoening. We trappen stug door en komen uiteindelijk om 17.30 aan in Wernshausen. Klein dorp met een zeer leuk gästhaus, Feldschösschen. De oudbolligheid viert hier weer hoogtij maar de gastheer is alleraardigst!

Morgen fietsen we het laatste stukje van etappe 3, weer een etappe dichter bij Praag!

Luther, Bach & Goethe

Creuzburg-Eisenach

Afstand: 17 km

Max hellingspercentage: 16%

Na de pijntjes van de afgelopen dagen (metname bij mij) besloten we gisteren dat het na 7 dagen achter elkaar fietsen tijd is voor rust. Nou zitten we in Creuzburg 17 km van Eisenach, een stad die niet langs de route is maar wel het bezichtigen waard moet zijn. We besluiten om vandaag Eisenach te bezoeken, een mooi hotel te nemen en dan te genieten van alles wat deze stad te bieden heeft. 

De dag begint echter in ons kneuterige pensionnetje met een onverwacht fantastisch ontbijt:

Klaaske eet mijn eitje op en ik geniet van de Duitse brötchen! We fietsen in rustig tempo richting Eisenach. Nou vraag je je misschien al een dag lang af of we de blauwe jackies überhaupt nog tegen zijn gekomen ;)

Zodra we op de kruising komen van dé Praag route en de route naar Eisenach zien we ze weer! Zij zijn net een nachtje in Eisenach geweest en vertellen daar graag over. Deze 60 plussers hebben ons  dus nu officieel ingehaald en we wensen elkaar weer een goede reis want door onze ingelaste rustdag gaan we ze vast niet meer tegen komen.....

Vlak voor Eisenach moeten we klimmen maar dat lukt ons zo aan t begin van de dag best aardig. Bij het binnenrijden van de stad stoppen we even bij een tankstation want ook de caravan van Klaaske moet er proper uitzien!

Wat zal Klaaske blij zijn met een veel beter uitzicht zo! Als we stoppen bij een koffietentje zie ik pas het gevolg van deze wasstraat-actie:

Maar goed, Eisenach is wederom een prachtig stadje!

Absoluut één van de hoogtepunten was:

Geboortehuis van Johann Sebastian Bach

Volgens mijn familie "heilige grond". Hier is hij geboren en is hij naar school gegaan. Van verhalen over zijn vader tot orgels en voorlopers van de klavecimbel tot Viola de gamba en tot een viool met een ingebouwde trompet (zie ct-can).  Ook veel informatie over de raadsels rondom Bach. Metname de korte voordracht van muziek van Bach op instrumenten uit die tijd, en zelfs op één orgel waar Bach ook echt op heeft gespeeld maakt veel indruk. 

Naast Bach had Eisenach nog een beroemde bewoner. Zo heeft Martin Luther hier gewoond en gestudeerd. 

Luther heeft uiteindelijk enkele jaren in cognito (als Jonker Jörg) in Wartbug gewoond en daar heeft hij het nieuwe testament vanuit het Grieks vertaald. 

En ook nog eens Goethe, die heeft hier ook gewoond en dan vind ik dat toch drie sleutelfiguren van niet alleen de Duitse geschiedenis maar eigenlijk van de hele wereld hier samen komen, en ik had wederom nog nooit van dit stadje gehoord. Soms denk ik weleens dat Duitsland zwaar ondergewaardeerd wordt als vakantieland maar dat terzijde. 

Na het bezoek van het Bachhaus besluiten we nog "even" naar het Wartburg te lopen, slechts 1,8 km. 

Strategisch zal t allemaal wel kloppen voor het jaar 1100 maar het is een ongekende klim omhoog en met Klaaske in haar karretje voortduwend hebben Ays en ik het zweet op ons rug staan. En dat op onze rustdag!! Mooi uitzicht, dat wel ;)

Het laatste hoogte punt van deze stad is 

Ons hotel!!

Gevonden!! Heerlijk, na ruim 600 km fietsen, een bad. Hopelijk kunnen we er ook één in Praag vinden, dan ben ik al meer dan tevreden!

Oost Duitsland

Bad Sooden-Creuzburg

Afstand (met omrijden ivm verkeerde aanwijzingen van onze Garmin fietscomputer): 63 km

Bad Sooden en Allendorf liggen naast elkaar maar vroeger lag hier de grens tussen oost Duitsland en west Duitsland. De vakwerkhuizen zijn overdag in het zonnetje ook heel bijzonder en helemaal wanneer de straten en huizen na een feestweekend nog versierd zijn!

De mensen zijn in het voormalige Oost Duitsland vrolijker en vriendelijker. Iedereen groet elkaar op de fiets maar ook de oude man die z'n gras staat te maaien zwaait fanatiek. Dat maakt t fietsen nog leuker!

Omdat het lunchen in het gras zo goed was bevallen hebben we vanuit t hotel lunchpakketjes geregeld. Dit hadden we ook zo geregeld toen ik met mijn familie in de jaren tachtig naar Schiermonnikoog fietste (mijn eerste fietsvakantie). Ik kan me de spanning van "wat zou er in zitten" nog goed herinneren en het voelde vandaag in het gras ook weer net zo. Een appel en een ei (echt!) maar ook een banaan en broodjes, heel leuk en voor herhaling vatbaar!!

Mijn rechter dijbeenspier begint toch weer een beetje op te spelen en dat stemt mij wat minder vrolijk. Met wat tussenstops halen we uiteindelijk zonder al te veel moeite Creuzburg. Maar ons hotel vinden met onze handige fietscomputer was nog best even lastig. Frustratie alom, "waarom stuurt ie ons nu hier heen?!" 

Even for the picture, ik zit achterop de tandem en navigeer. Nou heb ik een kleine handicap betreffende links en rechts. Metname als ik direct moet antwoorden op de vraag "links of rechts?" en als ik niet even met m'n hoofd kan draaien om de kaart weer in de rijrichting te kunnen aanschouwen. Maar ook mét deze handicap is het handig dat ik navigeer want meestal kan ik er over nadenken en dan stuur ik team de vries feilloos de goede kant op ;)

Ode aan de tandem

Whambeck-Bad Sooden

Afstand: 71,2 km

Langs de rivier de Werra

Het is nu bijna 23u en dat is een record voor ons. Allicht heeft dat te maken met het feit dat Klaaske vannacht in haar tent in de badkamer sliep en doordat het donker was en ze ons niet kon horen langer doorsliep. Zo waren we (pas) om 7.15 wakker en hadden we de planning veel beter voor elkaar. Alles ingepakt en dan aanschuiven aan t ontbijt. Wat we minder goed voor elkaar hadden was de betaling van Hotel Otto. Al meer dan eens zegt het hotel/pension dat ze alleen EC-karte accepteren. 

(Bekend logo maar t staat niet meer op onze betaalpassen)

Maestro stelt hier helemaal niks voor en zo hadden we vanochtend een groot probleem. Naar het volgende dorp fietsen, dan weer terug en dan alsnog naar dat dorp fietsen leek ons meer dan een brug te ver, gelukkig kon ik met mevrouw Otto in de auto naar t volgende dorp, pinnen met maestro en terug om te betalen en weer op de fiets te stappen. 

De route langs de rivier de Werra is echt prachtig. De zon schijnt en we genieten elke dag een beetje meer en komen elke dag iets meer in de vakantiestemming. 

Zo vlak na de crematie van Ayso's vader is genieten eigenlijk al heel bijzonder.  Dat we misschien niet in de ultieme vakantie modus komen is niet erg. 

Vandaag begin ik hier en daar wat pijntjes te bemerken, eerst linker knie maar al snel rechter quadriceps (dijbeenspier). Ik zie al meteen voor me dat de hele fietsvakantie afgeblazen moet worden maar houd t uiteindelijk op spierpijn van dat ene colletje van 430 meter van eergisteren. 

Zuster Jannie zei dat hier in Duitsland goede smeerseltjes te koop zijn en zodoende koop ik in Münden een spierbalsem. 

Zoals met alle homeopathische spullen, het werkt niet maar helpt misschien allicht een beetje ;)

Even over Münden, elke dag speelt er een klokkenspel in het raadshuis, een dokter (pop) komt dan uit het gebouw en doet onder begeleiding van die klokken iets. Laten wij nou nét om 12u dat plein op fietsen, we zien veel mensen naar boven kijken en 5 sec later begint het klokkenspel te spelen!

(Moeilijk te zien op deze foto ;))

In het dorp kopen we broodjes die we later aan de rivier op een idyllisch plekje opeten en zo liggen we in de zon en dat is echt vakantie!

Om 16u bereiken we Bad Sooden/Allendorf  en daar zoeken we het Ekko hotel op, 4 sterren maar helaas weer geen bad. Wel een sauna en daar geniet ik voor het eten uitgebreid van!! 

Het avondeten is heel goed, het tegenovergestelde van de vieze pizza van gisteren. 

Na het eten maken we nog een wandelingetje. Dit is echt een uniek dorpje met vele vakwerkhuizen (een begrip waar ik, cultuur barbaar zijnde, nog nooit van gehoord had...)

 

De ode aan de tandem is door een kunstenaar verzorgd dit keer. We hadden het plaatje al in het boekje zien staan en juist daarom een fotosessie met dit kunstwerk:

De rivier

En ik stroom door de eeuwen heen langs kastelen

Ik stroom door de eeuwen heen langs een stad

En aan het einde verlies ik mezelf in de zee

Ik stroom door de eeuwen heen

Al zittend achterop de fiets schiet dit nummer van Stef Bos vaak door m'n hoofd. Ik vind het een mooi nummer maar het klopt ook nog eens. Als we langs de rivier fietsen zien we overblijfselen uit de Romeinse tijd maar ook uit de middeleeuwen. En in sommige dorpen lijkt de rivier wel door te stromen maar de tijd al zo'n 50 jaar stil te staan, daar later meer over. 

Wrexen-Wahmbeck

Afstand: 65,4 km

Weer: overwegend zonnig

Vanochtend waren we veel te vroeg wakker en hadden om 7.10 de tassen al gepakt, gedoucht en al helemaal klaar maar moesten we toch echt tot 8 uur wachten totdat we konden ontbijten, absoluut een kwestie van slecht plannen. Het ontbijt is weer typisch Duits en om 8.30 zitten we op de fiets. Even een stukje terug naar Scherfede en daar pakt ons gps fietscomputertje de route weer op. Ayso heeft nog niet gezegd dat we de blauwe jackies waarschijnlijk wel van ons af geschud hebben of daar komen ze de hoek om fietsen. Ze vragen waar onze volgende stop is en we wensen elkaar wéér een goede reis. 

Na ruim 28 km is het tijd voor koffie, een prachtig dorp genaamd Liebenau ziet er verlaten uit.

Maar we vinden een leuk tentje waar we als enige gasten kunnen genieten van een kopje koffie, totdat er ook andere gäste komen...

De volgende stop is Bad Karlshafen, een heel bijzonder kuuroord dorp met dichte winkels (oh ja het is zondag) en lege terrassen. Als we zien dat de hotels orthopedische, geriatrische en revaliderende zorg aanbieden kiezen we er toch voor om door te fietsen, we willen  echter niet te lang doorgaan en na een schattig pontje komen we aan in Wahmbeck, hotel Otto. Leider kein badewanne maar een douche volstaat inmiddels prima. Maar dan slecht nieuws:

We rijden rond etenstijd even op de fiets naar het volgende dorp, Bodenfelde. En hier heeft dus de tijd stil gestaan! Oordeelt u zelf:

Vergeelde etalages, een helm uit t jaar nul en troep uit grootmoeders tijd te koop. Alle restaurantjes zijn dicht en dan kom je uit bij een afhaal pizzeria. We kunnen kiezen uit "klein" "gross" oder "riesen" pizza, met de bijgeleverde diameters rekent Ayso snel uit dat met pi*r2 de riesen wel heel voordelig is en zo zitten we 5 minuten later romantisch aan de rivier onze reuzen pizza op te eten! (hij is niet eens heel lekker)

Wat we niet opkrijgen nemen we mee naar ons hotel om daar weg te gooien. 

We hebben t gevoel dat we in de outback van Duitsland zijn beland. We willen wel een chique hotel maar het is er niet, of nog niet. We willen wel lekker uiteten maar op zondag is dat gewoon geen optie. Ik begin me daar bij neer te leggen want het heeft ook wel weer z'n charme!

Het landschap verandert

Lippstadt-Wrexen

Afstand: 88 km

Max hoogte: 430 meter

Zoals al reeds verteld slapen we iets boven Lippstadt in een kuuroord-dorpje waar helaas geen kuuroord meer is. De hotels en pensions zijn er nog wel en het is absoluut een hit onder de 80 plussers. In pension Pöhling zitten we met 3 andere stelletjes, allemaal dus de 80 jaar gepasseerd, de één met rollator, de ander met stok maar gezellig zijn ze wel! Waar we onderweg de Duitsers soms chagrijnig en ongezellig vinden daar zijn deze ouderen van dagen hartstikke gezellig. Ze worden heel gelukkig van klaaske's glimlach en één man blijft tijdens het ontbijt onafgebroken naar haar zwaaien!

Gisteren stelde ik stoer voor om vandaag weer bijna 90 km te fiesten, dat ging immers zonder problemen. Dat ik even over het hoofd had gezien dat we wat hoogte meters zouden maken is me duur komen te staan. 

We rijden vol goede moed weg en moeten even omrijden om zo na 5 km de route naar Praag weer op te pakken. En jawel, we zitten nog geen 200 meter op dé route en we zien de blauwe regenjackies van Ad en Wil. Geen idee of ze ook echt zo heten maar het is het stel uit Bussum dat ook op Praag afstevent en dat we vast de hele vakantie door gaan tegenkomen.... We halen ze in, we horen dat zij nog geen hotel hebben geboekt en wensen hun (weer) een goede reis. 

We drinken weer zoals inmiddels gebruikelijk een kopje koffie, we kopen een slot voor onze tandem en een iphonehoesje voor mijn telefoon. 

We lunchen in Paderborn, een wat grotere studentenstad en daar ontmoeten we een buschauffeur uit Nederland. Hij is met een stel bejaarden van kuuroord naar kuuroord aan t reizen en vandaag hadden ze een paar uur Paderborn op t programma staan... (Ik zeg niks;))

We hebben een klein regenbuitje gehad, helemaal niet erg maar in combinatie met onverharde wegen en plassen ziet onze fiets er niet meer uit!

Ok, Paderborn ligt achter ons en dat betekent etappe 1 ook!

We merken dat de omgeving verandert, het wordt een stuk interessanter met een glooiend landschap. Het is echt heel mooi maar hier en daar ook pittig. Met de straaltjes zweet die langs m'n gezicht glijden gaan we de "berg" op en de laatste kilometers zijn vandaag extra zwaar. We komen aan bij ons hotel in Wrexen, wederom hongerig en uitgeteld! Ook Klaaske is erg moe. Morgen weer een dag met colletjes en daarna langs rivieren. We denken nu aan Bad Karlshafen en houden rekening met nog meer grijze koppies. We zijn met ons ritme trouwens zelf ook net bejaarden!

Lippe

Wesel-Vinnum

Afstand: 72 km

Weer: bewolkt (geen regen!)

De Lippe is een rivier waarlangs we nu al weer twee dagen fietsen. 

Donderdag hebben we 72 km gefietst naar Vinnum. We fietsen eigenlijk elke keer langs het water, of het is een kanaal of het is de rivier.

 

De route is echt prachtig, door de koren- en maisvelden fietsen we van dorp naar dorp en het zijn echt plekjes waar je anders nooit zou komen. We hadden bij het ontbijt al een hotel geboekt zodat we daar in ieder geval geen stress om hebben. De tussenstops zijn om 11.00 (koffie!) en dan om 13.00 (lunch, dit keer tomatensoep) en dan karren we door naar Vinnum. Elke keer als we afstappen en als we opstappen moet Klaaske op het potje; tot nu toe met wisselend succes. Klaaske slaapt zowel 's ochtends een uurtje als 's middags. Het hotel in Vinnum vinden we er voor Duitse begrippen erg modern uitzien. Het personeel is alleraardigst en wast gratis onze bezwete kleding. Na het eten komen we weer niet aan het lezen van een boek toe, we vallen (te) snel in slaap.

Vinnum-Lippstadt

Afstand: 89,3 km

Weer: bewolkt, paar spetters en ook zeker een paar zonnestralen

Schade: hematoom in rechter elleboog bursa van Anke 

Vrijdag regent het bij vertrek maar het is maar een klein buitje. Een ander Nederlands (60+) stel fietst dezelfde route maar zijn van plan om via Berlijn terug te fietsen.... en ik voelde me al rete sportief met ons fietsplan, het kan altijd nog sportiever zo blijkt. Zij lijken met hun fietspakken en hoezen over hun tassen iets beter geoutilleerd. "Ach, wij zien wel hoe t gaat" is een beetje ons devies. Nou dat is niet helemaal waar want ook deze morgen boeken we alvast een hotel, Pension Pöhling in Lippstadt. De eerste stop is na 30 km, bij een Konditorei, dr koffie is niet lekker maar we zijn in ieder geval weer uitgerust en gaan verder. We kiezen voor 4 km vrijwillig omrijden zodat we de kastelen kunnen bewonderen. We moeten af en toe nog tegen elkaar zeggen dat het niet gaat om praag halen maar om het genieten. Als we pardoes een kasteel missen proberen we om te draaien en wat er precies gebeurde weet ik nog niet maar Ayso en ik liggen op de grond (ben erg blij met m'n helm!) maar de caravan van Klaaske staat nog overeind. Mijn elleboog doet best zeer en is ook erg blauw maar daar heb ik tijdens het fietsen weinig last van ;)

Bij de omrij route zit ook een handmatig pontje, longhorse paste er makkelijk op. 

Rond 13 uur moeten Ayso en ik allebei opeens eten, we rijden om naar lippenburg een klein dorpje maar het hele dorp lijkt te slapen. Er is één tentje open, Akropolis, inderdaad gyros met patat en dat schuiven we zo dankbaar naar binnen, heerlijk!! Ook hier zit Klaaske op t potje, ze vindt het echt geen probleem!

Dan zijn we in Lippstadt, we pakken nog even een terrasje. We moeten daarna nog helaas 5 km fietsen en daar zitten we dan in een heus bejaarden dorp, Bad Waldliesborn. Helaas heeft ons hotel wéér geen bad! Kennen ze dat überhaupt wel in Duitsland? Ik heb zo zin in een bad! We blijven doorzoeken, we zullen uiteindelijk ergens een bad gaan vinden!!